Grałem sporo, niemal wyłącznie przez sieć i właśnie z takich sesji pochodzą poniższe kwiatki. Muszę stanowczo więcej grać z ludźmi na żywo - jest zupełnie inny klimat i znacznie łatwiej się wczuć (gdy się siedzi przed monitorem, jest dużo więcej dystraktorów - a to ktoś nachalny ci napisze "CzePoklikash", a to zachce ci się odwiedzić jakieś forum...)
No dobra, nie przedłużajmy. Jazda z tym koksem:
Sesja prowadzona przez Kronikarza, system autorski.
Po przygodzie gracz u jubilera ze znalezionym kryształem
G: "Ile pan za to da?"
MG: "Jubiler patrzy na ciebie. Rozgląda się. Nieśmiało wyciąga dłoń"
G: "Daję mu to na chwilę"
MG: "Jubiler bierze, wybiega krzycząc <<Bierz pan w zamian cały sklep!>>"
G: "Uśmiechnij się"
MG ze zdziwieniem w głosie: "Postać uśmiecha się niepewnie"
G: "No, ale szeroko!"
MG patrzy na mnie podejrzliwie, ale kontynuuje: "Postać uśmiechnęła się szerzej patrząc na was przerażonym wzrokiem"
G: "Ma kły?"
MG padł na miejscu. Oczywiście szukaliśmy wampira
Co się dzieje, gdy MG nie zapamięta naszych postaci:
MG: "Ścigają cię. Docierasz do ślepej uliczki"
G: "Wzbijam się w powietrze na swoich skrzydłach"
MG: "%@*()!%%! musisz grać półsmokiem?!"
Sytuacja: Gra o odzyskanie brylantu, który jeden z graczy przegrał głupio w karty
MG: "Rosjanin pokazuje wam karetę Asów"
Gracze, przerażeni patrzą na tego który grał. Widzą że ma tylko trójkę asów.
Gracz ze stoickim spokojem "Widzę tylko dwie pary. Rzucam iluzję i poprawiam mu dwa asy na dwie dwójki"
Rzut kostką i... rosjanin okazał się na tyle pijany że dał się przechytrzyć
.
